سرزمین تینا

.::چند خط افسانه::.

سرزمین تینا

.::چند خط افسانه::.

سرزمین تینا

«مادرم می گفت وقتی شب بشه و هوا تاریک، افسانه ها بیدار میشن...!»

خوب... اینجا همیشه شبه :)

آخرین نظرات

از محدودیتای فایرفاکس رو گوشی اینه که نمیشه متنو راحت روش past کرد :/ یکم دست و بال آدم پررو و سمجی مثل من رو میبنده که تو سال کنکورم نمیخواد از فعالیتاش کم کنه!

ماه خوبی نبود. کلا همیشه گفتم زمستونو دوست دارم اما از تک تک ماه هاش خوشم نمیاد... البته بی انصافیه اگه بگم خوب نبود. خب... برنده ی فستیوال شدم و کلی از طرف خانواده تشویق! :دی

بعدش مریضی بود. وقتی کسى که دیوانه وار دوستش دارى یا بهتر بگم، عاشقشی، درد میکشه... خب توصیفش سخته! انگار گذاشتنت لای ساندویچ میخ! بدتر اینکه کاریم از دستت برنمیاد... جز دعا!

واقعا اعتقاد داشتن به دعا عالیه... ته تمام تاریکیا یه نور حس میکنی! امید حس میکنی! و خدای خوبم رو بی نهایت شکر که گذشت.

بعدش ملکه شدن تو آردا بود. به قول علیرضا (نولوفینوه) اولین ملکه آردا :) البته واقعا برام فرق نداشت کدوم یکی از بانوها! اون سنگو براى اولین بار به دست میاره.بودن دخترای لایقتر که براى آردا بیشتر زحمت کشیدن اما اغراق و دروغ چرا؟ این لفظ اولینو دوست دارم :)

البته وجود جناب گندالف سپید، ایستارى بزرگ منش و مورد احترام و جناب الروس اولین شاه نومه نور موجب تشکیل شوراى پادشاهی شد :| ناموسا قبلش به ما میگفتن خب! شاید اصن قصد اتحاد نداشتیم :پى والا! حالا قضیه وستروسی شه کسى جوابگوعه؟ :/ از اونورم یه حلقه دارم که یه گانه ست و سه گانست (بازم :دى) حالا این ملکه از خاندان هورین در دو جبهه با چهار پادشاه طرفه و فقط یه سنگ و یه حلقه بهش دادن (اسمایل نوشابه باز کردن)

از جنگ و امور مملکتى بگذریم. به دلیلى که گفتم مجبور شده بودم مامان خونه! :|

و هیچى واسه آزمون نخوندم :(

نتونستم خب :|

حالا سعى داشتم با تقاضا، تمنا و تهدید (این یه مورد رو جدى نگیرید) نرم که با سدى محکم (کلمه ى نچ! به همراه بالا انداختن ابرو) مواجه شدم. در این جا گوهر آرکن و حلقه ى یگانه هم جواب نمیده -_- باز میریم سراغ دعا :دى

 

پ.ن: ادمین نودهشتیا در عنفوان جوانى بر اثر سکته قلبى تو خواب درگذشت :( روحت شاد پدر خانواده نودهشتیا! محمد جوشنی عزیز

 

  

۱ نظر ۰۲ فروردين ۹۵ ، ۱۳:۱۶
Its Mans
 
 
 کاش جلال آل احمد می‌شدم! 
یا لحظاتی سیمین دانشور...
  یا صادق هدایت یا تالکین یا تولستوی یا آگاتا کریستی
می‌خواهم سکوت را بر کاغذ نقش کنم
غم را تعریف کنم! 
از درد بگویم!
 دلتنگی را هجی کنم!
  از ظلم سجع بسازم!
  کلمات را وزن ببخشم و کنار هم بچینم و قصه‌ای بنویسم پر از نامردی و دورویی و تزویر و خیانت...
 داستانی بنویسم که به همه بفهماند قوانین دنیا برعکس شده است!
  مردی  "فقط"  بود فتاده را پای زدن......!
  داستانی بنویسم پر از پوچی و نیستی با یک پایان بازِ بازِ نــــفـــرتــــــــ انگیز....!! 
حـــیــــفـــــــ که  "نویسنده" نیستم


 

 

 

۱ نظر ۰۲ فروردين ۹۵ ، ۱۲:۳۸
Its Mans

    

منصوره جان!امروز 18 ساله میشوی.
 

باورها و افکار متفاوتی در مورد این روز داشتی.و همچنین در مورد خودت در این روز...که بالغ میشوی و حق رای و گواهینامه و دیپلم و کنکور و...

امروز فصل قانونی شدن توست عزیزم.دلم نیامد برایت نامه ای ننویسم و اولین کادویت را من ندهم.من که بعد از خدا از همه به تو نزدیک ترم.خب دختر قانونی...دختر حمایت شده ی نامیرا...تو اوج گرما و حرارتی!با توام!

بگو چه چیزهایی یاد گرفتی؟اگر نمیدانی من میگویم.تو تا امروز تجربه های زیادی به دست آوردی.تلخ بودند اما مست حقیقتت کردند.شاید به نظر هیچکس انسان موفقی نباشی اما خودم و خودت میدانیم که چندان هم ناموفق نیستی.شاید هیچکس دوستت نداشته باشد اما خدا و من که داریم.ما این فصل تازه را باور داریم.چون تو هنوز همان دختر بینظیری عزیزم! تو هنوز هم اراده و غرور و جسارتت را داری و میتوانی از آن ها استفاده کنی...

دخترک 18 ساله اگر زمین خورده ای بایست!اگر ایستاده ای راه برو!اگر راه میروی بدو!اگر میدوی پرواز کن!در آسمان زندگیت به کمال برس دلبندم!

که تو همانی که خود میدانی!

چه زود گذشت...18 سال!

شاید روزی چشم بر هم بزنی و 78 ساله شوی.پیرزنی تنها در گوشه ای از این جهان بزرگ و برایت آرزو میکنم آن روز به بهترین هایی که استحقاقش را داشتی رسیده باشی.برایت آرزو میکنم پاک بمیری چون نوزادیت و سربلند پیش خالقت برگردی.سرت را همیشه بالا بگیر و اشک نریز!برای چیزی که ارزشش را ندارد...

غرور و عزت نفست را به هیچ نباز و خود را گم نکن!

تلاش کن باطنت زیبا باشد و نه ظاهرت که ظاهر فانی است و آن روح پاک توست که میماند.

تلاش کن و موفق و دست بگیر از کسی که به هرگونه به تو نیاز دارد. منتظر خوشی نباش بلکه دنبالش برو و به خاطر بسپار حرف دیگران بی اهمیت ترین چیز در این دنیاست.

میدانم مثل سال های قبل در قید و بند تولد و تبریکاتش نیستی و ترجیح میدهی کادو و تبریک هم دریافت نکنی اما اجازه بده اولین کادوی امسالت شعری از طرف من باشد :)

 

نیستیم!

به دنیا می آییم

عکس یک نفره میگیریم

بزرگ میشویم!

عکس دو نفره میگیریم

پیر میشویم!

عکس یک نفره میگیریم

و بعد باز دوباره...

نیستیم! 

 

  منصوره.S  

 

18/5/1394

 

 

 

 

۰ نظر ۰۲ فروردين ۹۵ ، ۱۱:۵۲
Its Mans

 

 

   من نیه‌نورم...
 

 

 

دختری از نسل هادور
دختری از تبار بئور 
و حاصل پیوند غرور و شجاعت...
مورون الدهوون و هورین تالیون

من آن منحوس نفرین شده ام
 من آن طلسم شده ی چشمان گلائرونگم
 منم آن حیران و سرگشته در جنگل ها

 ای تورین تورامبار!مرا به یاد داری؟!

 دختری یتیم که ب.ر.ه.ن.ه در جنگل بره تیل یافتی‌اش
 همانی که حتی اسم خود را هم به یاد نداشت
 مرا نینیل خواندی و پناهم دادی
 که من و تو از بدو تولد مهر هم را در دل داشتیم

 کدام خواهر و برادرند که مهر هم نداشته باشند؟!

 اما کاش مرا نمیافتی! ای آگاروائن!
 که نفرین ملکور مورگوت بر سر ما بود!

 روبروی چشم پدر خود عهد ازدواج بستیم
 کاش می‌مردم اما چنین ننگی به دامانمان نمیگذاشتم
 آن زمان که تو بیهوش بودی و اژدهای سهمگین در حال مرگ...
 حقیقت را شنیدم!
 به جنونی دچار شدم که مرگ در نظرم لذت بخش ترین اتفاق آمد...

 و تو ای داگنیر گلائرونگا!

 به سوی من باز گرد که در پس این زندگی نفرین شده...

رستاخیزی در انتظار ماست! 

 
۰ نظر ۰۲ فروردين ۹۵ ، ۱۱:۴۰
Its Mans

  

 

 
 
 
چنین گفت تولکاس به ملکور سیاه تبار
اگر مردی برو سیلماریل ها را بیار
 
کنون داده باش و بشنو سخن
سپس بعد از آن تا توانی بخند
 
مگر تو نبودی اولین موجود پاک
چطور از ایلوواتار نکردی تو باک
 
بگشتی بدین سان کثیف و پلید
که تا آردا، آردا بود کس ندید
 
 
مگر تو شریک شرکت برق بوده ای؟
که آردا چنین تاریک بنموده ای
 
مگر در تو بود آیا غرض یا مرض
که دزدیدی الف ها را در عوض...
 
بساختی اورک هایی که از خر، خرترند
رها کردی آن ها را در آردا بچرند
 
مگر تو زبان لال، موجود داشتی
که رفتی آنگولیانت را برداشتی
 
ببردی به والینور آن بهشت آباد
بخورد نورها را ای که کوفتش باد!!

منم تولکاس سرخ جبین خنده رو
منم یار مانوه شاه، درود ارو بر او
 
اگر من نرفتی به امر ایلوواتار
که می‌داد تو را بدان سان فرار
 
کجا بسته بود ملکور با حال زار
بدیدی چه شد بین تو و ما کار
 
تو دانی که من دارم اهل و عیال؟
نسا آن پریچهر حوری جمال
 
مکن انگشت در هر سوراخ آردا
مجال ده کمی باشم من با نسا
 
زدم آن گران گرز صدبار بر فرق تو

کنون من چه خاکی به سر گیرم از دست تو

 

چنان در بیاوردی از من پدر
که حتی پدرتوک هم نماند بی خبر
 
بیا تو کمی هم خجالت بکش
بدیدی که بد بود از آن دست بکش

 

 

Art: LOL By haleyhss

 

۰ نظر ۲۹ اسفند ۹۴ ، ۱۰:۲۰
Its Mans

 

 

  • نام و نام خانوادگی (لقب یا نام پدر هم قابل قبول است): 

 

  • نژاد: 

 

  • جبهه:

     الف)خیر    ب) شر 

 



 1. دو درخت والینور را نام ببرید و توصیف کنید. (2نمره)

 


 2. والار را نام ببرید و بگویید وقتی نسا می‌رقصید تولکاس چه کار می‌کرد. (2نمره)

 

   

3. با استفاده از آرایه های ادبی یک پاراگراف در مورد نبرد پله نور بنویسید؟ (1نمره)

 



4. متن زیر را به فارسی روان برگردانید. (1نمره) 


 
آش نازگ دورباتولوگ

آش نازگ گیمباتول

آش نازک ثراکاتولوک

آک بورزوم ایشی کریمپاتول

 



5. گزینه‌ی درست را در هر سوال انتخاب کنید. (4نمره)   

الف) فئانور سه عدد .... داشت. 

 

1) دسته بیل  2) سیلماریل  3) گوهر آرکن   4) حلقه   5) پاستیل نوشابه ای خورد به من نداد کوفتش بشه!
 

 


ب) پسر گوگولی مگولی دنه تور کیست؟ 

1) فارامیر  2) برومیر  3) ائومیر  4) مرگ و میر   5) ارباب پره گرین توک
 

 


ج) لگولاس از بانو گالادریل چه چیزی هدیه گرفت؟ 

1) شلوار گل گلی مامان دوز  2) آدامس فایو  3) تیر و کمان  4) یه لقمه لمباس  5) کلیپس
 

 


د) گندالف ابتدا .... بود و سپس .... شد. 

1) سفید-خاکستری  2) خاکستری-سفید  3) سبز یشمی-نارنجی فسفری جیغ  4) رنگین کمونی-سبز لجنی  5) قرمز متمایل به ارغوانی-بی رنگ متمایل به نامرئی
 

 


ه) تورین سپر بلوط بیلبو را تخم و ترکه‌ی چه چیزی خطاب کرد؟ 

1) موش  2) خرگوش  3) پلنگ مازندران  4) مارهای بزرگ شمال  5) اسماگ خیر ندیده   
 

 


و) از نظر تورین سپر بلوط، تراندویل اصلا چه چیزی ندارد؟ 

1) سلیقه  2) شعور  3) یک روده راست در شکمش  4) شرافت  5) جیب پر پول
 

 


ی) گالم حلقه‌ی یگانه را چه چیزی خطاب می‌کند؟ 

1)عزیزم  2) ای جونم  3) عمرم  4) نفسم  5) عشقم، تویی همه کسم
 

 


در پناه ایلوواتار موفق باشید...



* نمره پاسی برای الف‌ها 10،انسان ها 8، برای دورف ها 6، برای هابیت‌ها 5 و برای اورک‌ها نوشتن اسم و فامیل کافی‌ست!

 

** والار، مایار، اژدهایان نیازی به نوشتن چیزی ندارن خود بخود پاسند!

 

*** اسکین چینجرها در صورتی که در پوست انسان باشند به نمره 8 و در صورتی که در پوسته‌های دیگر باشند به نمره 4 برای پاس شدن نیازمندند!



 

۰ نظر ۲۹ اسفند ۹۴ ، ۰۹:۵۲
Its Mans





 راه سر کوچه تا آخرین خانه ش به اندازه قرن ها و سالها دور به نظر  میرسید.اولین بار بود که قاصد میشدم.اما چرا پاهایم یاری نمیکرد برای  رفتن؟!چرا بغض داشت گلویم را پاره پاره میکرد؟!صدای بی صدایی کوچه ی خلوت  گوشم را آزار میداد...
 مگر اینجا گرد مرگ ریخته اند؟
زیر نور سرخ خورشید به خون نشسته قدم اول را برداشتم... 
خورشید بار رخت به سمت غرب بسته بود.مثل همان روزی که حسین رفت...     


  ***


 -حسین داداشم؟تیر خوردی؟چیزی نیست.الان میبرمت عقب برادر!تو تحمل کن. 
حسین سرفه خونینی کرد و گفت-دیدی گفتم...من زودتر...می...میرم... 
-تو هیچ جا نمیری حسین!دستتو بنداز رو شونه ی من! 
حسین-سارام...بی بابا ش...شد...ولی بهش بگو...با...بابات رفت...تا بقیه بی بابا نشن!  با
 بغض داد زدم-دستتو بنداز رو شونه م حسین.
 -امیر داداش!فکر کن...فکر کن دختر خودته...مواظب دخترم...باشیا...دخترم موهاش بلنده...روسری سرش کن
چشم نخوره! 


***      

 به در خانه رسیده بودم.از داخل خانه صدای ظریفی می آمد-تاب تاب عباسی...خدا منو نندازی... 
خدا که کسی را نمیاندازد دخترم.خدا که با ما دشمنی ندارد....آدمها هستند که میاندازندت! 
 -اگه میخوای بندازی...تو بغل بابا بندازی!
 دستانم در را نکوبیده مشت شد-بابا خودش جوری بر زمین افتاد که دیگر بلند نشد دخترم.چطور میتواند تو را بغل کند که نیافتی!
 دخترکم بابا دیگر نه خودش هست نه بغلش...!!  


     *** 


حسین-عکسشو دیدی...دخترم چه خشگله...دیگه تو بهشتم بچه به این خشگلی پیدا  ...پیدا نمیشه ولی ...به...به کس کسونش...نمیدما داداش امیر...دخترم...خودت  بهش بگو باباش رفت...رفت...سر قرارش با خدا...ولی بازم هر وقت  ناراحتی...خودش میاد پایین که بشین...بشینی رو پای بابا...فرشته  ی...بابا...درد...دردت به جون بابا!


 ***       

چشمانم را بستم.مثل چشمان حسین که برای همیشه بسته شد.تمام جانم را در دستم ریختم و به در کوبیدم. 
-آخ جون بابا اومد...من باز میکنم... 
کدام سخت تر بود؟  
رساندن خبر شهادت پدری به تنها دخترش؟
 یاجان دادن بهترین دوستت در آغوش خودت؟   
در باز شد و دختر بچه یی چهار-پنج ساله در چارچوب ظاهر شد.با عروسکی در بغل  و موهای پریشان بلند.مرا که جای پدرش دید آه از نهادش بلند شد-فکر کردم  بابا اومده!  
 یا نگاه کردن به چشمان نا امیدی کودکی که ماه هاست چشم انتظار پدر و آغوش گرمش است؟ 
کنارش نشستم و دستی به موهای بلندش کشیدم.ببخش حسین جان!میدانم به موهای دخترکت چقدر حساسی اما دست نوازش بر سر یتیم کشیدن هم ثواب زیادی دارد.   
دهانم باز نشده بود که لب ورچید و گفت-با بابام کار بارین؟بابا رفته جبهه!خیلی وقته رفته!ولی زود میاد.خودش گفته زود میاما!!   
سرم را از شرم چشمان پر از دلتنگیش پایین انداختم.دیگر دیر و زود ندارد دخترکم...بابا دیگر هیچ وقت نمی آید...خواه دیر خواه زود...  
 -مادرت هست دخترم؟ 
-نه!مامانم رفته ختم قرآن که واسه بابام و بقیه رزمنده ها دعا کنه.
 با من چه کردی حسین؟در من یا دخترت چه دیدی که وصیت کردی خبر شهادتت را من!! به دخترت!! بدهم؟؟
 دستم را به جیب کتم بردم.دختر حسین هنوز خیره به چشمانم بود.سربند خونی و  پلاک را در آوردم.با دستهایی لرزان دستم را جلوی دخترک گرفتم و با صدایی  لرزان تر گفتم-بابا...بابات...رفته پیش خدا دخترم!
 با چشمان درشت معصومش به دستانم زل زد.انگار نفهمید چه گفتم.
خدا را خوش می  آید برادر؟چشمانش را ببین!مگر تاب و تحمل خبر رفتنت را دارد؟! 
دستان کوچکش را در دستم گذاشت و سربند و پلاک را از دستم بیرون کشید.عروسکش از دستش روی پله ها سقوط کرد.
 اشکی روی گونه ش ریخت و ناله کرد-بابام شهید شده؟دیگه نمیاد خونه؟
  مگر مردها چقدر تحمل دارند که نباید گریه کنند؟!مگر اشک چقدر تحمل دارد درد را تخلیه کند؟!
نه...!
بعضی دردها با گریه هم کم نمیشود. 
هق هق گریه ی دختر سکوت کوچه را در هم شکست-مگه بابام نگفت زود میاد؟آخه واسش نقاشی کشیده بودم ببینه.حالا به کی نشونش بدم؟   
گریه کن دخترکم.گریه کن!شاید از اشک تو خدا دلش به رحم آمد و نگاهی به مردمان سیاه روز این زمین کرد.  
 -خودش گفت وقتی اومد بهم قرآن یاد میده و واسم شیرینی خوشمزه میخره!!خودش گفت نه سالم شد میبرتم بازار واسم پارچه میگیره چارقد بدوزم!مگه خودش  نگفت؟! 
گفت دخترکم...گفت...اما نفرین بر روزگار بی مروت که مهلت نمیدهد به گفته هایت هم عمل کنی!   
-پس چرا شهید شد؟حالا بدون بابام چیکار کنم؟کی واسم شیرینی میخره؟کی واسه  مامانم نون میخره؟کی بابابزرگم رو حموم میده؟کی منو میذاره رو پاش  میبوسه؟کی لب حوض وضو میگیره بلند بلند نماز میخونه؟   
کجایید پرچم داران ظلم؟جواب سوال هزاران کودک بی پدر و مادر و خواهر و برادر و خانه و کاشانه و کس و کار را چه  میدهید؟  
 -مگه نگفت دوستم داره!خودش گفت...خودش گفت...  
 دستم را به صورت خیسش کشیدم و زمزمه کردم-نفرین به این جنگ!!


    ***


چند روز بعد باز هم به آن کوچه رفتم. دیوارهای خانه سیاهپوش شده بود و صدای  شیون و گریه بلند بود.زانوانم تاب نیاوردند و کنج دیوار تکیه م دادند...  سارا...آخ طفلک سارا...طفلک ساراها...بیچاره دخترک ها و پسرک های فرشته مانند ما...
 دستی شانه م را فشرد و گفت-آقا حالت خوبه؟چرا گریه میکنی؟از این خونه یی؟!خدا رحمتش کن طفل معصومو...آشنا!شونی؟
 -دخترم بود...
 -بله؟دخترت؟
 -دخترم بود...پسرم بود...مادرم بود...پدرم بود...خواهرم بود...برادرم  بود...تمام خویشانم بود...مردم بود...ایران بود...عراق بود...آسیا  بود...آفریقا،آمریکا بود...زمان بود...زمین بود...سارا...سارا جنگ  بود...جنگ!!!
  منصوره.S

  98ia.ir / مسابقه با موضوع "کودک و جنگ"

 

۱ نظر ۱۱ اسفند ۹۴ ، ۱۱:۱۳
Its Mans